Vanaf ongeveer 19.30 uur verzamelen de belangstellenden zich in de stallen van de Rodenburghoeve voor de lezing van de vleermuiskenner Jan Boshamer.
Ondanks het slechte weer, er is code geel afgekondigd, is er toch een opkomst van zo’n 30 personen.
Jaap van Harlingen opent de avond en memoreert dat de avond is georganiseerd door de vrijwilligersgroep die naast deze avond ook de Beleef de natuur op de Rodenburghoeve en in het najaar de Nacht van de Nacht verzorgt waarna hij het woord geeft aan Jan Boshamer.
Hij vertelt een boeiend verhaal over het leven en de ontwikkeling van de vleermuis en weet hierbij ook de jonge aanwezigen te betrekken die aandachtig luisteren en antwoord geven op de vragen die hij stelt. Hij steekt dan ook gelijk van wal met de vraag wat is een zoogdier en hoe herken je een zoogdier? Vleermuizen zijn de enige zoogdieren die kunnen vliegen maar verder vertonen ze de kenmerken van een zoogdier; o.a. lichaamsbeharing, levendbarend dus niet uit een ei en voeden hun jongen met melk. Hij toont een foto waarop een skelet van een vleermuis en een mens te zien zijn, verrassend genoeg lijken die op elkaar, op de armen na dan.
De vleermuis kan grote afstanden vliegen, heel bijzonder voor een beestje van slechts 7 gram, en soms wordt Jan gebeld vanaf een olieplatform dat daar een vleermuis is aangetroffen.
Ook in de middeleeuwen waren de vleermuizen al bekend, maar ze hadden toen al niet oen goede naam, ze zouden boodschappers van de duivel zijn en de vleugels doen denken aan een draak. Ook in de moderne tijd vinden mensen vleermuizen een beetje eng, maar eigenlijk zijn het hele nuttige dieren, zij jagen op insecten en vlinders.
De vleermuizen zijn al heel oud, de oudste fossielen zijn 65 miljoen jaar oud en er bestaan vele soorten waarvan 21 soorten actief zijn in Nederland. Rondom de stallen waar de lezing gegeven wordt kunnen vier soorten waargenomen worden; de gewone vleermuis, de ruige dwergvleermuis, de laatvlieger en de rosse vleermuis. Deze waarnemingen worden gedaan met behulp van een batdetector.
Dit apparaat pikt het geluid van een vleermuis op en zet de ultrasone geluiden om in een geluid die we wel kunnen horen. Iedere soort heeft zijn eigen geluid en aan de geluiden kunnen we vervolgens een vleermuis herkennen. Na de pauze worden deze batdetectoren aangezet en gaat men in groepjes nar buiten, maar het weer is ook niet fijn voor een vleermuis, ze laten zich met moeite zien/horen. In de stallen zelf gaat het beter en met behulp van de zaklantaarns zijn de vleermuizen ook zichtbaar.
Ondanks het matige weer was het een geslaagde avond met een mooie lezing van Jan Boshamer en gelukkig nog wat vleermuizen gespot
Sonja van Wijnen/27 augustus 2024
