Verslag werkochtend van de werkgroep Ham en Crommenije op 17 maart 2022

ACHTERSTALLIG ONDERHOUD
door Cor van Dongen


Ergens halverwege de jaren tachtig brachten Tine en ik op een stille zaterdagochtend een bezoekje aan het Teylers Museum in Haarlem. Met veel romantische schilderijen uit de 19
de eeuw, waar ik doorgaans met gezwinde pas aan voorbij ga, maar ditmaal bleef ik een minuut of vijftien bij een van de werken staan kijken, een prachtig olieverfschilderij van een telg uit de Weissenbruch-schildersfamilie. Daarna heb ik het schilderij nooit meer teruggezien, waarschijnlijk leidt het een zieltogend bestaan ergens in de catacomben van het depot. Nooit meer teruggezien dus… tot vanmorgen!

 

Warme okers

Drie bladerloze berken aan de rand van een rimpelloos water in een zompig landschap. De wolkeloze lucht is blauw, ijsblauw: schitterend weer, een kille ochtend in de lente, de kou spatte van het doek af. Zo herinner ik mij dit olieverfschilderij. 

Vanmorgen zag ik de oude schilder, huppelepup Weissenbruch, met zijn schildersezel en penselen op een krukje aan de boorden van de Crommenije zitten; op zijn palet, naast diverse kleuren blauw en diverse grijzen (nee, géén 50 tinten grijs, daar was het veel te fris voor) voor lucht & water, de mooie, warme okers voor het riet… gemaaid riet dat nog op ons lag te wachten na onze laatste maai-exercitie van begin deze maand. Achterstallig onderhoud. En tja, Edwin Kaptein, ons trouwe ‘SBB-hoofd rietmaaien’ moet natuurlijk zijn targets halen…

 

Schoolplaten

Wel, dat halen van die doelen was vandaag zeker geen straf. Het riet lag er vrij droog bij, ondanks het buitje, een melange van water en Saharazand, dat de afgelopen nacht op het maaisel was neergevallen. Er stond een fris windje, maar in de luwte, in de beschutting van de bebossing, gingen al snel de eerste jassen uit. Een enkele optimist trok zelfs de trui erbij uit. Edwin zag nog juist een roerdomp wegvliegen toen de maaierskaravaan, een lint van een klein dozijn vrijwilligers, zich door de bush – ‘Dr. Livingstone, I presume?’, is het (flauwe) grapje dat ik vaker maakte – voortbewoog, op weg naar de gemaaide rietvelden.  Ach, je verliest wel eens een deelnemer die verzwolgen wordt door een gat in het blubberachtige terrein – tijdens een zomerse excursie heb ik eens een drie meter lang berkenboompje in een van de gaten zien verdwijnen – maar het schijnt dat we goed verzekerd zijn. 

Fantastisch, de zang van al die winterkoninkjes, van de mezen, van de eerste rietzangers, van de groenlingen en de waarneming van dat paartje buizerds zwevend boven de percelen aan de overzijde van de Crommenije. Ik weet zeker dat Jetses en Isings er een paar prachtige schoolplaten van hadden kunnen maken.

 

Excursie in het verschiet

En voor het vastleggen van de rijke boerenlunch na afloop, in ons onderkomen op de Rodenburghoeve, nodigen we volgende keer Pieter Bruegel de Oude uit. Dat is nog wel even wachten – jammer, ondanks het zware werk – tot het najaar want tijdens het broedseizoen mag het terrein natuurlijk niet betreden worden. 

In juni staat ons nog wel een excursie onder leiding van Edwin, botanisch en ornithologisch, te wachten. Kunnen we met eigen ogen aanschouwen hoe de vlinders, de insecten en de hordes van vogels het gebied, óns gebied, hebben veroverd! Ik kijk er naar uit…! 

Mijn wensvogel?

Dudeljoo, dudeljoo!

 

 

Verslag werkochtend van de werkgroep Stichting Krommenieër Woudpolder op 12 maart 2022

Voor de laatste werkochtend van dit winterseizoen is het gebied ten noorden van de Noorderham uitgekozen.

Alvorens aan de slag te gaan wordt er eerst koffie/thee met koek genuttigd in het kerkje van Krommeniedijk gevolgd door een uitleg van de boswachter Edwin Kapitein.

De banner van de Stichting Krommenieër Woudpolder wordt opgehangen en alle vrijwilligers poseren voor de groepsfoto.

We lopen het terrein op, het is de bedoeling om aan het einde te beginnen en vervolgens terug te werken naar  het begin. Al gauw treft Edwin een toeschouwer aan, het is een bruine kikker, een vrouwtje.

Nadat iedereen de kikker heeft bewonderd wordt ze voorzichtig weer losgelaten en al spoedig is iedereen hard aan het werk.

Het stro wordt op grote hopen gelegd, een deel daarvan kan door het mooie weer en de gunstige windrichting gelijk verbrand worden. Andere strohopen blijven juist liggen en bieden weer mogelijkheden voor de dieren die er dan gebruik van kunnen maken. Rond 10.30 uur is er pauze met koffie/thee en koek. Daarna wordt er weer doorgewerkt, de ochtend vliegt voorbij maar het resultaat mag er zijn. Er zijn open plekken en luwteplekken gecreëerd. En vanaf de Westdijk is er nu zicht op en in het perceel.

 

Het Bestuur dankt alle vrijwilligers voor hun inzet gedurende dit seizoen en we zien elkaar weer terug in het najaar!

 

Sonja van Wijnen/13 maart 2022

 

Oproep werkochtend donderdag 17 maart 2022

Zoals reeds aangekondigd is er nog een extra werkochtend en wel op 17 maart a.s.
Heb je zin en tijd om te komen helpen? Meld je dan aan bij het emailadres harli025@gmail.com.
Plaats en tijdstip zoals gewoonlijk: Rodenburghoeve, 8.30 uur.
Na afloop verschijnt het verslag op Facebook en website
Sonja/8 maart 2022

Werkochtend 3 maart 2022

Evenals de vorige werkochtend van 2 oktober 2021 zal er nu ook weer gewerkt worden langs de oeverlanden van de Crommenije. De dag kan echter natuurlijk niet gestart worden zonder eerst koffie/thee met koek te nuttigen op de Rodenburghoeve. Jaap van Harlingen heet een ieder welkom, we zijn met een grote groep, zo’n 18 man/vrouw sterk met enkele nieuwe gezichten, tevens belooft hij dat na afloop er een uitgebreide lunch zal klaarstaan met een lekkere soep van Anemoon.

Rond 9 uur gaan we op weg en krijgen op de locatie nog een uitleg over de te gebruiken gereedschappen en veiligheid. Er wordt hard gewerkt, maar er is altijd tijd voor een praatje met elkaar. Aanvankelijk is het koud maar met het zonnetje en uit de wind kan er al gauw een jas uit. Met een grote groep gaat het werk hard en al gauw kunnen we opschuiven naar een volgend stuk, dit was wel een uitdaging, over een smalle plank en een omheining, door drassig land maar de vrijwilligers laten zich hier niet door afschrikken. Dit is het land zoals het hoort, lekker nat. Als altijd is het weer een verrassing hoeveel veenmos er tevoorschijn komt als al het riet is weggeharkt. Het is weer prachtig!

 

 

Het riet wordt op grote hopen en langs de kanten gelegd. Gelukkig is de windrichting goed en kan het riet deels in de brand worden gestoken, dit om te voorkomen dat er teveel weggeharkt riet langs de kant komt te liggen.

Na afloop kunnen we aanschuiven bij de Rodenburghoeve voor de lunch en voor een praatje. Ook was er gelegenheid de lammetjes te bekijken.

 

Helaas is het seizoen alweer bijna teneinde maar misschien volgt er nog 1 werkochtend, houd de website en facebook in de gaten! Uiteraard krijgt de bestaande groep de uitnodiging ook per e-mail.

Op de terugweg worden we nog ingehaald door een dame, onderweg bleef ze even uitrusten.

Sonja van Wijnen/6 maart 2022